| |
యాననాంబుజముల నళులు పైకొన కున్నె
మేను సంపెఁగతావిఁ బూనెఁ గాక
|
|
| తే. |
[1]యొప్పు [2]కనుఁబాటు దాఁకక యున్నె రత్న
భూషణద్యుతు లొక్కటఁ బొదిలెఁ గాక
[తలఁప నచ్చెరువైన యీ]తరళనయన
యవయవశ్రీల లీల లేమని నుతింతు.
| 51
|
| సీ. |
భామినీమణిమధ్యభాగంబు కృశమని
కటితటంబున [3]నిల్పె గౌరవంబు
తొయ్యలి వలిచ[న్నుదోయి కర్కశ]మని
య[డగు]ల మార్దవం బలవరించెఁ
గమలలోచన కుంతలములు వక్రములని
తనువల్లికకుఁ జక్కదనము నొసఁగెఁ
బూదీగెబోణి చూపులు [చంచలము లని
మె]లపు నెన్నడవున మేళవించె
|
|
| తే. |
నబల నఖములు క్రూరము లని తలంచి
సౌమనస్యంబు గుణమున సంతరించి
నీరజాననుఁ డెంతకు నేరఁడంచు
[జగము గొనియా]డ నొప్పు నా చిగురుబోడి.
| 52
|
తులసి బసవయ్య – సావిత్రికథ
| సీ. |
వదనాంబుజంబుపై వ్రాలిన మదభృంగ
జాలంబు ల[బల]నీలాలకములు
రదనముక్తాఫలప్రకరంబు దాఁ[చిన
పవడంపునునుగ్రో]వి పడఁతి మోవి
యౌవనాంభఃప్రవాహములోనఁ దేలెడు
జక్కవకవ కాంత చన్నుదోయి
నతనాభికూపసంగతయైన నవజల
ద్రోణి పల్లవపాణి రోమ[రాజి]
|
|
| తే. |
+ + + + + + [రా] మణికి నిడిన
కమ్మ పూదండ లబ్జాక్షి కరయుగంబు
చరణపద్మముల్ ముట్టం[గఁ జా]లునట్టి
కరికరంబులు నిడువాలుఁగంటి తొడలు.
| 53
|
- ↑ క.యొంట
- ↑ క.కనుచాటు
- ↑ క.నిచ్చె
