| |
గైసేసి పురుహూతు గారాపుటిల్లాలు
పట్టిన రత్నదర్పణ మనంగ
నుదయాచలేంద్రంబు తుదఁ బల్లవించిన
మంజుకంకేలినికుంజ మనఁగ
శతమన్యుశుద్ధాంతసౌధకూటముమీఁద
గనుపట్టు కాంచనకలశ మనఁగఁ
|
|
| తే. |
కాల మనియెడు సిద్ధుండు గమిచి మ్రింగి
కుతుక [1]మొప్పఁగ నుమిసిన ఘటిక యనఁగ
గగనమందిరదీపికాకళిక యనఁగ
భానుఁ డుదయించె దేదీప్యమానుఁ డగుచు.
| 8
|
పెదపాటి సోమయ - అరుణాచలపురాణము
| సీ. |
వివిధసదాచారవిధులు వీడ్వడకుండఁ
గొఱలి కాలము దెల్పు గురుఁ డనంగఁ
జక్రవాకాహ్వయశకుని దంపతులకు
విరహానలము మాన్చు వె జ్జనంగ
మంజులనక్షత్రమండలనికరంబు
పాలిటి నిశ్వాసపవన మనఁగ
నాకాంగనలమీఁద నరుణి తనరజంబు
కడిగి జల్లు వసంతకాండ మనఁగఁ
|
|
| తే. |
బుట్టదమ్ముల పాలిటి చుట్ట మనఁగఁ
గప్పుఁజీకటి మూకల వి ప్పనంగ
నిఖిలలోకములకు ముఖ్యనేత్ర మనఁగ
సూర్యుఁ డుదయించెఁ బరిరక్షితార్యుఁ డగుచు.
| 9
|
| మ. |
[అ]మరస్థానవిశేషమై తనరు హేమాద్రిన్ శివావాసమై
[రమణీయం]బగు కార్యభూభరము పేరన్ బ్రహ్మ వీక్షించి నె
య్యము సంధిల్లఁగ వానిపై సురనదిన్ హత్తించె లేకున్న నా
యమరక్ష్మాధరమున్ హలాచలము నీరై పోవవే యెండచేన్.
| 10
|
కవిలోకబ్రహ్మయ - అరుణాచలపురాణము
| సీ. |
గహ్వరస్థలమెల్ల గాడి నెఱెలు వాఱి
యురగలోకమునకుఁ దెరువు లయ్యె
జలమెల్ల నుడుకెత్తి జలచరంబులు మ్రగ్గి
|
|
- ↑ చ.నొవ్వగ
