పుట:పంచతంత్రి (భానుకవి).pdf/101

⁠

[కార్యమ్ము విహతంబు] గాదె! మున్వాగ్దోష                     మున నన్న, నతనియాననము గాంచి యెట్లన, వి[భునకు] నెఱిఁగించెఁ గల దొక్క                     రజకు భారము వాపు రాసభి యం వేసవి మేఁతకై వెస ద్వీపిచర్మావృ                     తంబగు దేహమ్ము దాల్చి, రాత్రి యైన, సస్యవితాన మరసి మేయుచునుండఁ                     జేనికాపరి కాచి, చివికి చివికి యలసి, యొకనాఁడు విల్లును నంపగములుఁ బూని మసరకంబళమును ముసుఁగువెట్టి పొంచికొనియుండ, [రాసభి] పూనిమేయ వచ్చి, ధూసరకంబళి వానిఁ గనియె.

⁠ 33

క.⁠

ధూసరకంబళ మటు గని రాసభమని కూయ, సస్యరక్షకుఁడు మదిన్ రా సభమని తలపోసి, శ రాసనబాణమునఁ దన్ను నంతకుఁ గూర్చెన్.

⁠ 34

వ.⁠

అట్లు గావున వారలకును మనకును వైరంబు పెద్దకాలంబున నుండి వాగ్దోషంబునం బొడమె, నది యెట్లనినఁ దొల్లి దివాంధవిభుని నొక్కని, నఖిలపక్షులు పక్షిరాజ్యంబునకుఁ బట్టంబు గట్టుదమని చనుదెంచిన, నందు మంత్రికర్ణుండను వృద్ధకాకవిభుండు చనుదెంచి పక్షుల కిట్లనియె.

⁠ 35

గీ.⁠

ఇతని నభిషేక మొనరింప నెట్లు వచ్చు! దర్పసంయుతుఁ, డప్రియదర్శనుండు పక్షులను నెల్ల భక్షించి బలిసికొనును నల్పుఁ జేపట్టఁ గార్యమ్ము లగునె! దలఁప.

⁠ 36

సీ.⁠

అధికునిఁ బేర్కొని యల్పులైనను సంత                     సము నొందుదురు, మును శశకవితతి యేపునఁ దారకేశోపదేశమ్మున                     బ్రతుకవే యని పల్కఁ బక్షు లవ్వి

⁠