తృతీయాశ్వాసము
57
| | డభినవపీతాంబరావృతదేహుండు భూదేవుఁ డొక్కఁ డపూర్వలీలఁ | |
| ఆ. | నాకు నిచ్చి మున్ను నా మెడనున్నహా, రంబు నిజనఖాంకురములఁ దిగిచి | 123 |
| వ. | వీనిఫలం బెయ్యది యానతీయవలయు ననినఁ గావ్యుఁడు కొండొక దలపోసి నిశ్చ | 124 |
| ఉ. | ఆధరణీసురోత్తముఁ డనాది యనంతుఁ డనంగ నొప్పుల | 125 |
| ఉ. | చీరికిఁ గైకొనం డసురసింహుఁడు దుర్వహగర్వబుద్ధి నె | 126 |
| క. | నీమగనితేజమున ను, ద్దామశమసమగ్రుఁ డనఁగఁ దగి కుంపటిలోఁ | 127 |
| క. | నీ వైనను మనమున జగ, దావాసుని వాసుదేవు నవ్యయు నెపుడున్ | 128 |
| వ. | అట్లైనఁ బురంధ్రరత్నంబనైన నీకతంబున నసురవంశంబు విధ్వంసంబు నొందక | 129 |
| క. | కలఁగన్నయది యిత ననఁగ, నెలఁతకు నెల మసలె జగము నిఖిలంబును బే | 130 |
| సీ. | ఉదరస్థుఁ డగుబాలునుజ్వలకాంతినా వెలిఁ బేర్చె నన మేను వెలరువాఱెఁ | |
| గీ. | గుక్షిసంగతుఁ డగుపుత్రకునిగుణాలి, వొదలుతెఱఁగున మధ్యంబు పూర్ణమయ్యె | 131 |
| క. | చాలఁగ నమృతము బాలుఁడు, గ్రోలుటకై నిలిచి కనకకుంభంబులపై | 132 |
