ద్వితీయాశ్వాసము
| క. |
సిరుల నిరవొందుగట్టుల
దొరకూరిమిపట్టిఁ గూడి తోరపుహొయలం
దిరమగునెమ్మిం జెలఁగుచు
సరిమీఱినవన్నెకాఁడ! జగములఱేఁడా!
| 1
|
| తే. |
విను నిరాబారిఱేండ్ల కవ్వెట్టచెవుల
తపసిరాయఁడు దనదుడెందంపుఁదమ్మిఁ
గ్రమ్ముకొనువేడ్క నవ్వలి కతయుఁ జాల
నెలమి నెఱిఁగింపఁగాఁ బూని యిట్టులనియె.
| 2
|
బ్రాహ్మణుఁడు నందునితో వివాహవార్తను మాటాడుట
| ఉ. |
బల్లిదులార! నందుఁ డనుప న్మును వెళ్ళినజన్నిగట్టు వ్రే
పల్లెకు సంతసంబు మదిఁ బర్వఁగఁ గ్రమ్మఱఁ బోయి వేగయా
గొల్లకొలంపుఁబాల్కడలిక్రొన్నెలఁ గన్గొని వానికెంతయుం
దెల్లమి గాఁగ నిట్లనుచుఁ దెల్పఁదొడంగెను నేర్పుపెంపునన్.
| 3
|
| క. |
ఒడయండ! నీదుపంపునఁ
గడువడిఁ జని నీమఱందిఁ గనుఁగొని యతఁ డ
య్యెడ నిడుపూజల నెంతయు
నడరఁగఁ గైకొని కరంబు నర్మిలి మీఱన్.
| 4
|
| ఆ. |
అతనిసేమ మెల్ల నరసినపిదప మీ
సేమ మతని కెఱుఁగఁ జెప్పి మేలి
|
|
