ఆది పర్వము
49
అచ్చరల్, సురధేను, నైరావతంబు,
నుచ్చైశ్రవంబు, దివ్యోర్వీజములును,
జింతామణియు సురశేఖరు కొసగె,
[1]నంతఁ ద్రిమూర్తులు నబ్ధినిఁబొగడ,
నయ్యెడఁ బ్రమథు లొయ్యనరాఁగ, హరుఁడు
చయ్యన విష్ణుకంజాతసంభవుల
వీడ్కొని, సురలెల్ల వినుతించి మ్రొక్క
వేడ్కతో నేఁగె నవ్వెండికొండకును.
అమృతోత్పత్తి
వెండియుఁ దరువ, నవ్విషధిమధ్యమున
నుండి ధన్వంతరి యురుకాంతిశాలి
ఘనతరంబగుసుధాకలశంబు చేతఁ
గొని రాఁగఁ, జూచి రక్షోనాథు లెల్లఁ :
"గలిగిన వస్తుసంఘములెల్లఁ దారె
బలువిడిబాఱరె పాళ్లు గైకొనియు!
నిదియైన మనము గ్రహింత;” మటంచుఁ
గుదిసి తత్ కలశంబు గొని రింపుతోడ.
అప్పుడు వెఱఁగు నత్యంతదైన్యంబు
గప్పి, నిశ్చేష్ట మొగంబులు వాంచి
యున్న దివ్యుల హరి 'యోడకుం' డనుచుఁ,
గ్రన్నన మాయాప్రకారసంవేది
యొక్కకృత్రిమరూప మొనరు వధూటిఁ
దక్కకకల్పింపఁ [2]దలఁచి, తాఁ గాంతిఁ
[3]బొలుచు మోహనరూపమును, విభ్రమంబుఁ
దళుకొత్తఁ [4]జక్క గాంతారూపు దాల్చి,
