పుట:కువలయాశ్వచరిత్రము.pdf/92

ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

పంచమాశ్వాసము

89

గలహము కల్లెనేని జతనంబునఁ జేరఁగ వచ్చి రోసపుం
బలుకుల వాదు రేపి శిగపట్లకు దగ్గరఁజేసి క్రొవ్వునం
గలకల నవ్వువాఁడు చవుక ట్లసియాడ రుమాలు వీడఁగన్.8

సీ. సంగీతమేళ ముప్పొంగఁ దేజీ నెక్కి కంప మంటుచు రవగాలు చూపు

పగటుపానలు మెట్టి బట్లు కైవారముల్ జోడింప హరిగెల నీడ కేగు
విచ్చుకత్తులవారు వెంటరా నందలంబును నిబ్బరంబుగాఁ బోవనిచ్చు
డేగను బూని మాష్టీని సుద్దులు చెప్పికొనుచు నెచ్చెలికాండ్రఁ గూడి యరుగు
పికిలిపిట్టల కొట్లాటఁ బెట్టి చూచు, దిట్టతనమునఁ జెఱకు పందెంబు లాడు
డీకొనఁగఁజేసి యనికిఁ బొట్టేళ్ళ విడుచు, రంభచుట్టంబు వైభవప్రాభవమున.9

సీ. అమ్మకచెల్ల చోచ్యము గాక నామీఁద మనసు పుట్టునె వాని కను మృగాక్షి

యెన్ని మాయలు గుత్తకున్నదాని దొరంగి యవల మాటాడునే యను లతాంగి
కాక మరేమి రంభాకాంతతోడి కయ్యాన కెవ్వతె యోర్చు నను వధూటి
అనువుకాడయి తనయక్కర దీరిన నచటికే చనుగదా యను మిటారి
యైరి గుజగుజలాడుచు నాత్మవిటులు, కొసరుఁబల్కులతోఁ గ్రుచ్చిగ్రుచ్చియడుగ
నేమి లేదని మాటి సారేందువదన, లాతఁ డడిగింప నిజగృహాభ్యంతరముల.10

ఉ. నంటున నొక్కవేళ సురనాథకుమారునిఁ దోడికొంచు మా

యింటికి వచ్చి సిగ్గువడి యేఁ జన నానలు వెట్టి పిల్చి క్రేఁ
గంటనె నన్నుఁ జూచి యరుగుంగ యేమిటికో యతండు చొ
క్కంటఁగ మోవి నొక్కికొని యౌదల యూచు నొయార మేర్పడన్.11

ఉ. అంతట మేళవించిన యొయారపుతంబుర చేతి కిచ్చి యే

వింతపదంబుఁ బాడఁ బదివేలవిధంబుల మెచ్చికొంచు మే
మింతటఁ బోయి రావలవదే యని దుప్పటిఁ తెచ్చి కప్పుచోఁ
గొంత కరంబుగీరుఁ గొనగోర ననున్ నునుమేను జుమ్మనన్.12

క. అది మొదలుగ నితరవధూ, హృదయంబులఁ దన్ను నిలువనీయనికతనన్

మదనుఁడు నామదిలోపల, సుదతీమణి తనబలంబుఁ జూపందొడఁగెన్.13

క. నానాటఁ బాటలాధర, యేనాటలు పాట లుడిగి యినుమడికోర్కుల్

లోనాటఁగఁ దద్రూప, ధ్యానాట మనోంబుజాతనై వర్తిలుదున్.14

చ. కలికితనంబుఁ జేర నయగారము మీరు జయంత యేమిరా

పలుకవు వింతచో మనను బారెనొ యేమిటఁ బ్రొద్దుపోదురా