పుట:ఉద్భటారాధ్యచరిత్రము.pdf/358

తృతీయాశ్వాసము

125

⁠

బుష్పాపచయవేళఁ బొడవులయ్యును గరాం         బురుహంబునకు నందుఁ దరులు వేగ నన్యోన్యవైరంబు లడఁచి సత్త్వంబులు         వాత్సల్య మమరఁ బార్శ్వములఁ దిరుగు

⁠

గీ.⁠

నార్తవం బగు గుణ మెల్ల నపనయించి మేని కింపైనగతిఁ బర్వు భానురశ్మి యతిమునీశ్వరుఁడగు నృపాలాగ్రగణ్యుఁ డతులనిష్ఠఁ దపోలక్ష్మి నందుకొనుఁడు.

⁠ 19

ఉ.⁠

వాడదు మేను నిట్టు లుపవాసము లుండిన ధైర్య మింతయున్ వీడదు సారెకున్ బొడమువిఘ్నములం గని యింద్రియంబులన్ గూడదు నెమ్మనంబు సమకూరిసనిష్ఠఁ గురంగపాణిపై నూడనిభక్తి గల్గి తన మొప్పఁగఁ జేయునృపాలహేళికిన్.

⁠ 20

క.⁠

పరిమితదినములలోపల జిరకాలతపఃఫలంబు క్షితిపతి గాంచెన్ హరకరుణాసంపన్నుల కరుదారఁగ నందరానియట్టిది గలదే?

⁠ 21

సీ.⁠

మండువేసవినాఁడు మార్తాండుఁ గనుఁగొంచు         నుండునగ్నులు చుట్టు మెండుకొనఁగ బలు వానకాలంబు చలన మింతయు లేక         పద్మాసనస్థుఁడై బయట నిలుచుఁ దుస్తరంబైన శీతుం గందువను గంఠ         దఘ్ననీరంబులఁ దవిలి యరలు(?) హరుఁడు శీఘ్రమునఁ బ్రత్యక్షంబు గామిని         శంకింపఁ, డాత్మ నిస్తంద్రుఁడగుట

⁠