పుట:ఉద్భటారాధ్యచరిత్రము.pdf/349

116

ఉద్భటారాధ్యచరిత్రము

ఉ.⁠

నావిని మోముపైఁ జిఱుతనవ్వు దలిర్పఁ గృతాంతుఁ బల్కు న ద్దేవుఁ డభంగురామృతవిధేయములౌ పలుకుల్ చెలంగఁగా నీ విఁక భానుపుత్త్ర! మది నిల్పకు మీతమకంబు నీ మహీ దేవుఁడు నేన తా నగుట తెల్లముగా వివరించి చెప్పెదన్.

⁠ 278

శా.⁠

లోకు ల్గాదనుచుండఁగా నవనిలో లోలాక్షులన్ విప్రులన్ బాకానాథగవాదులన్ గెడపనీ పట్టండు [పాపంబు నా ళీకాప్తప్రియ]పుత్త్ర! మానవుఁడు మల్లీలానివాసార్హమౌ నీకాశీనగరంబునం దెగినచో హెచ్చున్ ననుం బోలుచున్.

⁠ 279

సీ.⁠

పౌరుషంబు కొఱంతపడుట మేననెకాని         కలుగదు వానివంగడమునందు నెద్దుచందం బెల్ల నెక్కిరింతనెకాని         తగులదు వానివర్తనమునందు రెండునాలుకలౌట పెండారమునఁగాని         హత్తదు వానివాక్యములయందు [కడిఁది బండతనంబు] నిడుపుడెంకెనెకాని         పరగదు వానిప్రాభవంబునందు

⁠

గీ.⁠

భంగపోవుట తలపూవుపైనె కాని నాటుకొన దింత వానిమానసమునందు నెవ్వఁడేఁ గాశికాపురి కేఁగుదెంచి బొంది దిగఁద్రోయు భాగ్యంబుఁ బొందెనేని.

⁠ 280

గీ.⁠

[ఉర్వి కా]శీస్థితుఁడు పుణ్యుం డటన్న పాపకర్ముండు సుకృతంబుపాలఁ బోవు కాశి కేఁగినఁ బాపంబు గడవ దన్న పుణ్యమూర్తియు దురితంబుపొంతఁ బోవు.

⁠ 281