పుట:ఉద్భటారాధ్యచరిత్రము.pdf/343

చ.⁠

అన విని సంభ్రమంబున దయాకరమూర్తి మహీసురుండునుం దనమది హెచ్చరింప మును దత్తనపుం దడవంగఁ గొన్ని ని ల్చినసలిలంబులన్ రసనఁ జిల్కుచుఁ గుత్తుక డెక్కు (నంతనం తన సరిచేసికొంచును యథాస్థితి నూనఁగఁ జేసెఁ బ్రాణమున్.

⁠ 249

ఆ.⁠

అట్లు సేదదేఱి యల్లన చే గాలు గదలనిచ్చి వదనకమల మెత్తి కనులు విచ్చి చూచి గ్రక్కున లేచి కూ ర్చుండి మాటలాడుచుండ నంత.

⁠ 250

సీ.⁠

తెలిసి యం(తట ధరిత్రీదేవకులనావ         కుండు) విద్యాపాలుదండ వినతి చేతఁ బ్రీతునిఁ జేసి చేదోయి మొగుడించి         వినయావనమ్రుఁడై యనియె నతని ననఘాత్మ! నీకతంబున నిప్పటికి బ్రాణ         మున నుండ గంటి నీమూర్తి చూచి సకలాంగకంబులు చల్లనయ్యెను నాకు         (నిజవృత్త మెఱిఁగింతు) నీవు వినుము

⁠

గీ.⁠

జాతివిప్రుండ వాదంబుచేత నోడి సిగ్గుపడి శాస్త్రపాఠంబు సేయఁ గోరి పోవుచున్నాఁడ నెటకై నఁ బోయి పోయి అగ్గిదాఁకితి నిచ్చోట నైతి నిట్లు.

⁠ 251

ఉ.⁠

నామదిఁ దోఁచుచున్నయది నాయన! నీవు దలంప సర్వవి ద్యామయమూర్తి వంచు ధృతి దప్పక నీపదపద్మయుగ్మమున్ బ్రేమ భజించి శాస్త్రములు పెక్కువతోఁ బఠియించి ప్రోడనె భూమిజనైకవంద్యగతిఁ బొల్చెద నిల్చెదఁ గీర్తిసంపదన్.

⁠ 252