పుట:ఉద్భటారాధ్యచరిత్రము.pdf/331

98

ఉద్భటారాధ్యచరిత్రము

సీ.⁠

మదిరాక్షి! నీముద్దుమాట లాలించిన         పారఁబట్టనె పికస్ఫారరమణి యెలనాఁగ! నీముఖం బింత చూచినమాత్ర         వెలవెలచేయనే విధువిభూతి హరిమధ్య! నీవదనానిలంబులు గ్రోలి         కలఁచి తూలించనే కమ్మగాడ్పు కొమ్మ! నీకమ్మనికెమ్మోవిఁ జుంబించి         చిదిమివైవనె మావిచిగురుటాకు

⁠

గీ.⁠

మత్తగజయాన! నీ మేను హత్తియుండి పెలుచ నాకులపఱుపనే యలరుఁదీవ నీయుపేక్షణ నా కింత నిబిడితాప మానవలసె వివేకంబు మానవలసె.

⁠ 191

గీ.⁠

అనుచు నసమాశుగాశుగాహతుకఁ జేసి చిత్త మెరియంగ వెన్నెలచిచ్చు సెగలఁ గ్రాఁగువిప్రున కజకల్పకల్ప మగుచుఁ గడచె నాఱేయి యంతటఁ బొడిచె నినుఁడు.

⁠ 192

గీ.⁠

దినముఖోచితకృత్యముల్ దీర్చి యంత వచ్చి పరభావవేది భావజశరాగ్ని నవశుఁడై యున్నసఖుఁ జూచి యాత్మ నులికి యతని మెల్లనఁ దెలిపి యూరార్చి వలికె.

⁠ 193

క.⁠

వాలికలగు తెలిగన్నుల బాలికకై యింత వంత బడలఁగ నేలా? తూలి కడువైభవంబుల కేలిక విఁకఁ గమ్ము నిన్ను నింతిని గూర్తున్.

⁠ 194