కృషీవలుడు/పద్యాలు 11-20
య్యొయ్యన జిందువాఱ, సతియు న్నికటంబునలేదు, లేచి య
బ్బయ్యనునెత్తి మేను పులకాంకితమౌనటు ముద్దువెట్టుమా. 13
చలికప్పుగప్పి విచ్చలవిడి లేయెండ
గ్రాగు ముద్దులకూఁతుఁ గౌఁగిలించి
పునికి దోఁగాడుచు బొమ్మలతో నాడు
పసిబిడ్డమోము చుంబనముచేసి
యెగతాలి సరసాల నిల్లాలు పలుకుచు
నవ్వినందుకు మాఱునవ్వు నవ్వి
పనివాండ్రు వచ్చియుండిన దండ్రియేమను
నోయను శంక లోనొరసికొనఁగ
జలిది కడుపారఁ గుడిచి యెద్దులను దోలి
కొనుచు మడి కేఁగుచున్నారు, గనుమ, యొరులు
వారు నీతోటివారలు గారె? రెడ్డి
యువకు లెచ్చటఁ గొఱగాక యుందురయ్య? 14
మనపనిఁ జేసికొన్న నవమానమె? ప్రాఁచిపను ల్వొనర్చుచున్‌
వనిత యతిప్రయాసమున పర్వులిడం గనుఁగోవె? కావడిం
గొని సరసీజలంబులను గోపముసేయక తెచ్చియిచ్చి కాం
తను బరితోషపెట్టుము; వృథాచన వెప్పుడు నట్టిసాయముల్‌.
సోమరిపోతవై జనకుసూక్తు లలక్ష్యముచేసి కొంటెపో
రాముల బ్రొద్దుపుచ్చకు, నిరర్థకభూములనైన జెమ్మటన్‌
శ్యామల సస్యవంతముగ సల్పెడు కాపులు నోగులైన నిం
కోమెడువార లెవ్వరు జనోత్కరమున్‌ సరసాన్నదాతలై. 16
అరుణకిరణుండు తూర్పున నవతరింప
బ్రాణిలోకంబు మాంద్యమ్ముఁబాసె; నింక
నింట నుండుట మర్యాదయే కుమార!
చలిదిచిక్కంబు గట్టుము పొలముఁ జేర. 17
అప్పుడప్పుడె విచ్చి యలరు చేమంతుల
కమ్మన్నినెత్తావి గడలుకొనఁగ,
రత్నకంబళ మట్లు రాణించు బీళులఁ
బలువన్నెపూవులు బలిసివిరియ,
వ్రాలఁబండిన రాజనాల కేదారంబు
పంటలక్ష్మికి నాటపట్టుగాఁగ,
ప్రొద్దునిగ్గులు సోకి పొగమంచు మబ్బులు
బంగారు వలిపంబు పగిది వ్రేల
ఈనిమేషమందు నిల యెల్ల నందమై
స్వర్గశిల్పి యింద్రజాల శక్తి
వ్రాసినట్టి చిత్రపటమన విలసిల్లె;
దొంగిచూడు మిపుడు తూర్పుదిక్కు! 18
వేకువనె లేచి వైకుంఠవాకిళులను
ముంగిట రచించి గుమ్మడిపూలతోడ
గొబ్బిముద్దల నిలిపి కుంకుమను జల్లె
నీ యనుంగుకూఁతురు; గాంచుమోయి సొబగు. 19
గనిమల తుంగకున్‌ గఱికకాడల కల్లిన సాలెగూళ్ళ స
న్నని పటికంపుమంచు పడి నాణెపు ముత్తెసరాల పోలికం
గనుఁగొన రమ్యమయ్యె రవికాంతులఁ దేలుచు, నిట్టి భావమో
హనపు నిసర్గ శిల్పముల, హాలిక, త్రొక్కక దాఁటిపొమ్మిఁకన్‌. 20