పుట:ప్రభావతీప్రద్యుమ్నము (పింగళి సూరన).pdf/105

క.⁠

విను ప్రద్యుమ్నునిఁ దక్కన్ మనమున నే నొరు వరించుమాట విడుపు మా ఘనుఁ డొల్ల కున్నఁ జెందుదు మనసిజశిఖిఁ దనువు వ్రేల్చి మఱుసటిమేనన్.

⁠ 102

ఉ.⁠

ఈతుదిపక్షమే మదికి నిప్పుడు నిశ్చిత మె ట్లటన్న ము న్నాతఁడు వించు నాకథల కట్టిటు పల్కమి గాక తద్గళ ద్యోతితకంకణాంక యగుతొయ్యలి నొక్కతెఁ గల్గఁ జెప్పి తీ వేతప మాచరించెనొకొకొ యిందులు కారతిప్రాగ్భవంబునన్.

⁠ 103

వ.⁠

అని తదీయం బయినసతీవాల్లభ్యంబునకు ముచ్చటపడుచు నొక్కింత తలపోసి.

⁠ 104

సీ.⁠

ఆరతికిఁ గరంబు లైతిరే నవ్విభుఁ             గౌఁగిలింపఁగ నబ్బుఁ గరములార యాయింతికిఁ గుచంబు లైతిరే నతనివ             క్షోనిపీడన మబ్బుఁ గుచములార యాలతాంగికిఁ జెక్కు లైతిరే నారమ్య             శీలుచుంబన మబ్బుఁ జెక్కులార యానెలంతకు వీను లైతిరే నాకళా             విదుమంతనము లబ్బు వీనులార

⁠

తే.⁠

యట్లుగా నోఁచ కేల నాకైతి రకట యని నిజావయవంబుల కాత్మ వగచు బాల్యమునఁ దన్ను రమణసౌభాగ్యకలిత యనినసాముద్రికులమాట లరసి తిట్టు.

⁠ 105