తీసికొన్నను తత్త్వజ్ఞుఁడితని పద్యములందలి చమత్కారమును గ్రహించి యానందించునేగాని నాస్తికుఁడైన వామమార్గమందు బడిపోవడు.
ఇతడు మధువును గూర్చి చెప్పిన కొన్ని పద్యములు చూడుడు.
"ఈ సచరాచరావని వసించు జగంబొక చాయచిత్రమా
భాసము మాయ దీని నిజభావ మెఱుంగనివాడు జ్ఞాన మన్
వాసన లేనివాఁడె ; యిటువంటి యపోహల పొంతబోక నీ
వాసవపాన మత్తమతివై విహరింపుము సంతసంబునన్. ప. 22
ప్రేమార్థప్రతిపాదితంబయిన మాహృత్పాత్రలో సీధు వెం
తే మర్యాద వహించు ; మత్తనగ రానేరాదు ; కర్మిష్ఠియున్
ధూమాగ్నిన్ సురయుంతపోసిన నభంబున్ ముట్టగామండు ; రెం
డే మార్గంబులు వహ్ని, నీటబడమాయించున్ బృథుజ్వాలలన్. ప. 77
ఈతడు నిర్వదించిన ప్రేయసి యెట్టిదియో చూడుడు :
"చెలి ! భవదాననంబు 'జమషీదు' సుధాకలశంబు మించె ; నీ
తలఁపున జచ్చుటే సుధను ద్రావుటకంటెను మేలు ; నీపదం
బులఁబడుధూళి నాదు దినముల్ వెలుగొందఁగజేయు ; దత్కళా
కలితరజంబులో లవము కాంతిలు కోటిరవిప్రకాశమై" ప. 531
ఉమర్ ఖయ్యాం ప్రాపంచిక సుఖములను వేనోళ్ల పొగడినాడు ; కాని అతడు వాటిని మిక్కిలిగా నిరసించినాడు.
ప్రళయదినమున నీ నీలవదన మెఱిగి
వ్రేళ్లఁ గఱచెద వపవర్గ విభవమెల్ల
నైహికసుఖాల కమ్మితిని, "యుసూపు"
నపుడు పది దీనారములకు నమ్మినట్లు. 314