| |
డనుజుఁడ యురుతరశోక, మ్మెనయంగా ముంచి యున్న యేనుంబోలెన్.
| 387
|
| క. |
తరణికిరణసంతాపిత, ధరణి పయస్సిక్త యగుచుఁ దనరెడుఁ గంటే
విరహపరితాపయుత యై, పొరిఁబొరి బాష్పములు విడుచు భూసుతవోలెన్.
| 388
|
| క. |
లలితశ్యామలజలధర, కలితచలతటిన్మతల్లికలు కడుఁ జూడన్
వెలిఁగెడు రావణునంక, స్థలమునఁ జరియించు చున్నజానకివోలెన్.
| 389
|
| తే. |
వికసితార్జునకాంచనవిసరభరిత మైనయిగ్గిరి వర్షధారాభిషిక్త
మగుచు నొప్పెడుఁ జాలశాంతారి యగుచుఁ, బ్రీతి నభిషిక్తుఁ డైనసుగ్రీవుభంగి.
| 390
|
| క. |
నీరదము లావరించిన, మారాక్రాంతజనవిసరమానసహిత లౌ
నీరాత్రులు నష్టగ్రహ, తారారజనీశ లగుచుఁ దనరెడుఁ జూడన్.
| 391
|
| క. |
ఈవర్షాగమమున సు, గ్రీవుఁడు ప్రియసఖులుఁ దానుఁ గ్రీడించుచు ల
క్ష్మీవిభవముతో రాజ్యముఁ, గావించుచు నున్నవాఁడు గతవిమతుం డై.
| 392
|
| క. |
ఏ నిపుడు రాజ్యహీనుఁడ, నై నాప్రియపత్ని బాసి యశ్రులు దొరఁగన్
నానుచు నున్నాఁడఁ గడు, న్దీనత లోఁగొన్నవాహినీతీరగతిన్.
| 393
|
| వ. |
అని యిట్లు వగలం బొగిలి పదంపడి రామచంద్రుండు సౌమిత్రిం జూచి సాగ
రం బతివిస్తారంబు గడుదుస్తరంబు మార్గంబులు గడుదుర్గమంబులు రావణుండు
నవార్యశౌర్యుండు వాని సాధింపఁ గడింది వాలిం జంపి సుగ్రీవునితో సఖ్యంబు
సేసితి మాతండు మనకుం బ్రియసఖుండు మనదుఃఖంబునకుం గుందుచుండుఁ
జిర కాలంబు ప్రియపత్నిం బాసి యెట్టకేలకు గూడినవాఁడు గాన పత్నీసహి
తుండై సుఖంపనిమ్ము మనము చేసినయుపకారంబు చెడ నతని నిప్పుడ బలిమి
రప్పింపవలవదు కాలం బెఱింగి తనయంతన తా నుపకారశీలుం డై రాఁగలవాఁ
డనవుడు సౌమిత్రి ప్రీతుండై దేవా మీ రవధరించినట్టిద కార్యంబు భానునంద
నుండు శరత్కాలంబు వొడముటయు నధికసేనాసమన్వితుం డై పగఱ సాధింప
మిమ్ముఁ గొల్వ నేతెంచు శరత్సమయంబుదాఁక సైరింపవలయు ననిన నగుంగాక
యని యవ్వనంబున రామచంద్రుండు జానకిం దలపోయుచుండె నంత వానలు
వెలిసె నని నీరదంబులు శరదాగమనంబు చెప్ప నేతెంచిన గతి నతిశుభ్రంబు లై
పొడసూపె నాసమయంబున హనుమంతుఁడు.
| 394
|
హనుమంతుండు సుగ్రీవుని సీతాన్వేషణంబునకుఁ బురికొల్పుట
| క. |
ధర్మార్థసౌహృదంబు ల, ధర్మమతిం బోవ విడిచి దర్పకలీలా
కర్మఠుఁ డగుచుం గ్రాలెడు, ఘర్మాంశుతనూజుఁ డున్నకడ కేఁగి యటన్.
| 395
|
| క. |
అచ్చరలతోడఁ గ్రీడలు, నిచ్చలు నందనమునందు నెరపుచుఁ బ్రొద్దుల్
వుచ్చు సురేంద్రుఁడుఁబోలెను, మచ్చిక విహరించుచున్న మార్తండసుతున్.
| 396
|
| ఉ. |
రామునిఁ గానఁ బో మఱచి రాజ్యము మంత్రులయందుఁ బెట్టి యు
ద్దామవిలాసకేళిఁ దగఁ దారయుఁ దానును నిచ్చఁ జల్పుచుం
|
|
